Zoals jullie in de laatste update hebben kunnen lezen waren we op een mooie camping nabij Mary River waar heel veel wallaby’s waren. Foto is bijgevoegd. Maandag hebben we gewandeld langs de rivier en door een klein bamboe-bosje. Je moet hier geen lange wandelingen maken want daarvoor is het veel te warm en veel te vochtig. Je kunt je 4 x per dag douchen en dan nog heb je het idee dat je plakt, maar we klagen niet!!!!
Dinsdag doorgereden naar Litchfield National Park. In verband met de airconditioning die je hier niet kunt missen wilden we een camping met een plaats inclusief stroomvoorziening maar die zijn in het park niet aanwezig. Uiteindelijk uitgekomen bij Litchfield Safari Camp, kleine kilometer buiten het park. Daar overnacht, als enige gasten, en woensdag zijn we naar Wangi Falls, Tolmer Falls, Florence Falls en de Magnetic Termite Mounds gereden. Bijzonder indrukwekkend allemaal.
Vervolgens teruggereden naar een camping in Batchelor. In het begin van de avond kregen we een hevige stortbui die wel enkele uren heeft geduurd en ons plan om in het dorp te gaan eten viel letterlijk in het water.
Donderdag doorgereden naar Howard Springs, kleine 25 kilometer ten zuiden van Darwin. Je merkt dat je in de buurt van een grote stad bent want op deze camping zie je aanmerkelijk minder dieren. Er lopen de nodige ibissen rond maar daar houdt het dan ook wel mee op.
Vrijdag de camper van buiten en binnen gepoetst, zaken opgeruimd, nagenoeg alles weer in de koffers gepropt en zaterdag wordt de camper ingeleverd en gaan we naar een hotel in Darwin.

Maandag overnacht in Tennant Creek op een goede camping en dinsdag een camping bij Dunmarra Roadhouse (meest slechte camping qua sanitaire voorzieningen van de hele reis – ik was blij dat we een toilet en douche in de campervan hebben).

Woensdag doorgereden naar Katherine, leuke camping op ,5 km buiten de stad (nou ja, stad eigenlijk dorp) bij de Katherine River. Donderdag hebben we een taxi naar het centrum genomen omdat we daar wilden lunchen. Na wat rondgewandeld te hebben in de bloedhitte (was rond de 40 graden) op zoek naar een gelegenheid om te lunchen, besloten we om maar eens bij Hotel Katherine te gaan kijken. Het viel wel op dat daar alleen maar Aboriginals naar binnen gingen en er stond ook een beveiliger bij de entree. Op onze vraag of daar iets konden eten was het antwoord: “Nee, maar als jullie dorst hebben dan zijn jullie van harte welkom”. Nou, inmiddels hadden we natuurlijk best dorst en zin in een pilsje dus wij naar binnen. Dat had helemaal niets met een hotel te maken. Er stonden meerdere fruitautomaten en pooltafels en alles was in gebruik door Aboriginals die al stevig aan het bier en overige drank waren (het was nog niet eens 13:00 uur). Er was een binnenplaats en daar kwam een hoop herrie vandaan. Wij een pilsje gekocht en naar de binnenplaats. Daar was ook een bar met live-muziek en ook hier afgeladen vol en een hoop herrie. Aparte ervaring. Uiteindelijk wel een leuke gelegenheid gevonden om te lunchen (onder het genot van een flesje water en een blikje cola want er was nergens bier of wijn te krijgen dan in Hotel Katherine).
’s Avonds zijn we naar de Katherine River gewandeld om de flying foxes te zien. Die vliegen rond 17:00 uur vanuit de bomen naast de rivier naar hun jachtgebieden en dan heb ik het over zeker tienduizenden exemplaren. Bijzonder indrukwekkend.

Vrijdag zijn we aangekomen in Cooinda in Kakadu National Park. Leuke camping met veel vogels, ibissen, kaketoe’s en natuurlijk vliegen, muggen (vlak bij een rivier), hagedisjes. Zaterdag rond de middag hebben we een cruise van 1,5 uur gedaan over de Yellow River en de Alligator River. Onjuiste naam want er zitten hier geen alligators maar krokodillen, zowel zoutwater- als zoetwaterkrokodillen. We hebben er toen enkele gezien maar ook genoten van de enorme diversiteit aan vogels waaronder ook zee-arenden. Ook zijn hier enorme hoeveelheden waterlelies in diverse kleuren. Het is geweldig om te luisteren naar een Aborginalgids die verteld over hoe haar volk hier al duizenden jaren leeft en hoe zij leven van alles wat er in en rond de rivieren groeit en leeft. Van de paarse waterlelies worden de bloemen gegeten, de wortels worden gekookt, van de stampers wordt ook weer voedsel gemaakt. De Aboriginals kennen geen vier jaargetijden maar zes. Dit is gebaseerd op datgene wat de natuur dan in overvloed te bieden heeft. We zagen een waterpython en ook die worden gegeten evenals uiteraard de krokodillen en de vissen die ook in grote getale en in een enorme diversiteit in de rivier leven.
Omdat in de ochtend rond de rivier weer andere dingen te zien zijn, hebben we zondagochtend nog een cruise van 2 uur gedaan (begon om 06:45 uur dus rete-vroeg opstaan!) en we hebben toen nog meer krokodillen gezien. Het is werkelijk alsof je in een natuurserie op National Geographic meevaart. We hebben enorm genoten.

Zondag zijn we aangekomen op een camping bij Mary River Park langs de Arnhem Highway. Er was gisteren al gewaarschuwd voor een cycloon die richting Darwin gaat en zondagmiddag leek het alsof we een staartje daarvan meekregen. Enorm regenval, leek wel moessson, en zware windstoten. Direct het zonnescherm maar weer ingeklapt maar voordat Jeroen dat gedaan had was hij al compleet doorweekt. De bui was van korte duur en de cycloonwaarschuwing is inmiddels ook weer ingetrokken. Viel dus allemaal best mee.
Dit is een prachtige camping, veel groen (maar ja, dat is logisch in dit regenseizoen), heerlijk rustig en heel veel wallaby’s die hier grazen en redelijk dichtbij komen. Het was de bedoeling om maandag door te rijden naar Litchfield National Park maar we hebben besloten om nog een dag op deze camping te blijven dus dinsdag gaan we naar Litchfield.

Hallo, daar zijn we weer.
Na enkele dagen zonder internetverbinding zijn we weer in de gelegenheid om wat informatie te plaatsen.
Na Uluru zijn we naar Alice Springs gereden. Daar hadden we een leuke camping net buiten het centrum. Donderdag zijn we naar het centrum gewandeld maar dat is in deze temperaturen (35 graden) en blakerende zon wel iets anders. Goed ingesmeerd met factor 30 en een hoed is geen overbodige luxe. Alice Spings is leuk maar niet bijzonder dus geen foto’s. Na aankomst in het centrum lekker neergeplofd op een terras en een heerlijk koel biertje gedronken. Daarna lekker gelunched. Maar teruglopen was iets teveel van het goede dus we hebben maar een taxi genomen. Vrijdag wat huishoudelijke zaken geregeld en zaterdag zijn we naar het West MacDonnell National Park gegaan. Er zijn hier bijzonder mooie canyons (gorges) te zien maar helaas hebben we er maar twee kunnen bekijken omdat de andere lokaties slechts via ongeasfalteerde wegen bereikbaar waren en daar kun je met een campervan geen gebruik van maken. We zijn doorgereden naar Glen Helen waar we op een camping hebben overnacht. Er was een leuk restaurant en daar hebben we heerlijk gegeten. Loempia’s gevuld met kangoeroe- en krokodillevlees met een dip van limoen-mango- en chili en daarna kangoeroe-biefstuk. Aangevuld met een heerlijk wijntje. Perfekt.
Zondag moesten we de Larapinta Highway weer terugrijden naar Alice Springs om vervolgens weer de Stuart Highway te nemen richting noorden. Doorgereden naar Ti Tree waar we overnacht hebben op een camping bij een roadhouse. Vandaag, maandag, zijn we aangekomen in Tennant Creek. Morgen rijden we verder.

Foto 1: koel pilsje op terras in Alice Springs
Foto 2: onderweg in West MacDonnell National Park
Foto 3: Simpsons Gap
Foto 4: Glen Helen gorge

Afgelopen zondag zijn we aangekomen in Yulara, het resort met diverse hotels, een grote camping en een shoppingcenter nabij Ayers Rock.
Maandagochtend wilden we de zonsopkomst zien bij Ayers Rock en we zijn om 04:30 uur opgestaan (rete-vroeg) want het was nog zo’n 10 kilometer rijden en we wilden natuurlijk wel nog een kop koffie c.q. thee drinken voor we op pad gingen.
Maar het was de moeite waard. Schitterende zonsopkomst waarbij Ayers Rock een prachtige rode kleur krijgt.
Het was wel erg koud (graadje of 16) en daar had ik (Marjo) geen rekening meegehouden dus ik stond daar in mijn korte rokje en t-shirtje met enkel een vestje behoorlijk te bibberen. Blij dat ik geen verkoudheid heb opgedaan 😉
Maandagavond hebben we deelgenomen aan het Sounds of Silence-diner wat plaatsvond op een zandduin met uitzicht op Ayers Rock en Kata Tjuta en hebben toen ook een prachtige zonsondergang gezien.
Dinsdag zijn we nogmaals naar het Uluru National Park gereden om de andere berg, Kata Tjuta, te bekijken. Ook bijzonder indrukwekkend.
Vandaag, woensdag, zijn we doorgereden naar Alice Springs, toch weer een ritje van zo’n 450 kilometer. Vanaf Yulara is er geen andere mogelijkheid dan de Lasseter Highway terug te rijden naar de Stuart Highway en dan vervolgens richting Alice Springs.
Hier blijven we ook weer 2 dagen.

Foto 1 en 2: zonsopkomst bij Ayers Rock
Foto 3: grappig vogeltje op de camping in Yulara
Foto 4: overstekend wild op het wandelpad van de camping naar het shoppingcenter in Yulara
Foto 5: Kata Tjuta

Hoera, eindelijk hebben we weer internet. Voor wie een social media-verslaving heeft is zo’n reis de beste manier om daar vanaf te komen. Honderden kilometers zonder bereik op je mobiele telefoon en dus ook geen toegang tot internet.
We waren in Coober Pedy en hebben daar ’s avonds gegeten in een Underground Restaurant. Best leuk en het eten was lekker maar veel te veel. Je denkt een klein voorgerecht te eten maar dat was voor ons al voldoende voor een hele maaltijd en daarna nog een hoofdgerecht. We hadden beiden wel zin in stukje vlees maar dat was dus een biefstuk van ongeveer 250 gram met friet en groenten. We hadden het gevoel alsof we de eerst komende dagen niet zouden hoeven te eten.
De dag erna zijn we een opaalmijn in het dorp gaan bekijken. Apart om de historie te horen en te zien dat men dus ook ondergronds woonde in uitgekapte delen van zo’n mijn. In de middag hebben we Tom’s Working Opal Mine bezocht. We waren de enige bezoekers en kregen dus een private-tour.
Leuk dat opaal, je kunt het er natuurlijk kopen en het is duur maar ik vind het nogal kitscherig, maar het schijnt zo te zijn dat wanneer je een goede ader aanboort je miljonair kunt worden. Ook een leuke optie voor een arme rijksambtenaar.
Het gebied waar naar opaal gezocht wordt in Coober Pedy bestrijkt ca. 5.300 km2 en dat wordt al gedaan sinds de jaren 20, dus voor degene die zijn geluk wil beproeven, go ahead.
De volgende dag zijn we verder gereden richting Kulgera waar we hebben overnacht op een kleine camping. Kulgera klinkt meer dan het is. Is slechts een roadhouse, dat wil zeggen een tankstation met eetmogelijkheid, een pub (natuurlijk) en een camping.
Wat leuk is als je over de Stuart Highway door de Outback rijdt is dat nagenoeg alle chauffeurs elkaar groeten. Kan ook goed want je kunt kilometers rijden zonder een tegenligger.
Vanochtend vroeg opgestaan (te vroeg want met het overschrijden van de grens van South Australia naar Northern Territory ga je een uur terug en we hadden vergeten de tijd van de wekker aan te passen en waren dus om 06:00 uur wakker) en doorgereden naar Uluru (Ayers Rock) waar we rond de middag zijn aangekomen.
Qua temperatuur is het nu warm. De afgelopen dagen was dat minder vanwege een best wel stevige, niet al te warme wind.
Na alle dode kangoeroe’s die we naast de weg hebben zien liggen (best zielig) vandaag ook een springlevende kangoeroe gezien die voor ons de weg over hopste, leuk man!!!
De komende 2 dagen blijven we in Uluru en gaan we Ayers Rock bekijken.

Foto 1: Wonen onder de grond (een dug out) in Coober Pedy.
Foto 2: Vrachtautootje. Een roadtrain (+ 50 meter).
Foto 3: Crossing the border from South Australia to Northern Territory.
Foto 4: Onderweg naar Uluru.

Dinsdag hebben we onze reis richting noorden voortgezet en zijn naar Woomera gereden. Een paar honderd kilometer, meer is lastig met een campervan. Je mag weliswaar 110 km/u maar gezien de oneffenheden (het is geen A2 in Nederland!!!!) is 90 km/u genoeg. Super kleine camping in Woomera maar ja, het is ook maar een klein dorp. We stonden er als enige gasten. Er waren wat cabins bezet door werklui die aan het spoor werkten en daar hebben we vanaf een uur of 5 gezellig mee zitten kletsen op het terras van de bar want die was er wel!!! Een bar in een oude zee-container, origineel.
De dag erna moesten we nog wat boodschappen doen en de volgende plaats waar we een camping konden vinden had geen supermarkt of iets wat er op lijkt dus hebben we een kleine (160 km) omweg gemaakt naar Roxby Downs. Daarna naar Glendambo. Een gehucht van ca. 30 inwoners maar met een hotel/motel/camping, twee tankstations en weer waren we de enige campinggasten. Bij aankomst was het bloedheet, 34 graden, met een zeer harde, zeer warme wind, dus geen verkoeling.
Maar we klagen niet!!!!!
Vanmorgen op weg naar Coober Pedy, het dorp van de opaalmijnen, midden in de woestijn. Hier waait het ook behoorlijk en je hebt het gevoel dat je gezandstraald wordt.
Vrijdag gaan we hier het een en ander bekijken (het is natuurlijk vreselijk toeristisch, maar je komt er langs en moet het dan ook gaan zien).

Eerste foto: Onderweg naar Woomera
Tweede foto: Gigantisch zoutmeer tussen Woomera en Glendambo
Derde foto: “Klein” sprinkhaantje op camping Glendambo
Vierde foto: Lokale flora (vlak voor Coober Pedy)

Lees verder →

Na een vliegreis van in totaal 22 uur met een tussenstop in Singapore van ca. 2:30 uur zijn we donderdagavond rond 18:30 uur lokale tijd geland in Adelaide. Vrijdag hebben we wat rondgewandeld in Adelaide en wat inkopen gedaan. Leuke stad maar niet voor meer als 1 dag tenzij je nog wat dingen wil gaan zien buiten de stad.
Zaterdag camper opgehaald wat helaas meer tijd in beslag nam dan we hadden verwacht waardoor we pas na 14:00 uur konden vertrekken. We moesten natuurlijk nog boodschappen doen en besloten om dat te doen in de eerstvolgende stad waar we op een camping wilden gaan staan – Port Wakefield. Daar aangekomen bleek dit een dorp van 600 inwoners te zijn zonder supermarkt dus we hadden een klein probleem, namelijk geen eten. Er was gelukkig een hotel tegenover de camping dus daar hebben we ’s avonds lekker gegeten (en voor niet teveel geld wat ook wel leuk is). Zondag doorgereden naar Port Pirie, een grotere plaats waar ook op zondag de supermarkt open is en we hebben hier onze voorraden in kunnen slaan. Leuke camping aan Piri River (zoutwaterrivier).
Het was de bedoeling om maandagochtend tijdig te vertrekken naar Woomera maar helaas. Kort voor vertrek ging de accu voor het interieur van de camper, dus waar o.a. de koelkast op moet werken, in storing en deze moest vervangen worden dus we zijn een dag langer in Port Pirie moeten blijven. Morgen in de herkansing en op weg naar Woomera.

Eerste foto is genomen vanaf de camping in Port Wakefield. Het riviertje dient als plaatselijk zwembad.
Tweede foto is uitzicht vanaf camping Port Pirie Caravanpark.